నా కనులకు కనువిందు చేసి
నా యదలో సుధలు నింపి
మాటైనా మాటాడక
మనలేని మనిషిగా మార్చావు
తీయటి ఙ్ఞాపకాల గాయాన్నే మిగిల్చావు
అందని ఓ తారకలా,అందమైన కలలా
ఎడారిలో మావిలా,నిండు జాబిలి రేయిలా
నడిపించె ఆశవై, కనిపించని శ్వాసవై
మనలేని మనిషిగా మార్చావు
తీయటి ఙ్ఞాపకాల గాయాన్నే మిగిల్చావు
ఈ కట్టె కాలినా,నా కల ఆగదు
ఉసురు పోయినా,నీ ఊసుమానుదు
ఇకపై నా ప్రేమగెలువదు,నీపై నా ఆశ చావదు
మనలేని మనిషిగా మార్చావు
తీయటి ఙ్ఞాపకాల గాయాన్నే మిగిల్చావు
idi na modati kavitha
ReplyDelete